Yine bir sürü yaprak dökülmüş
Kimi mevsimler nasiplenmemiş vicdandan,
Katli vacip sayar yeşilleri. 
İki cümle konuşsan gözlerin buğulanır;
Konuşmasan hepten sessizlik. 
Şöyle iki satır karşılıklı oturup düşen yapraklara hüzünlensek, 
Sonra defolup gitsek. 
Ne güzel olurdu...

(Zeheka Buradaydı.)