19 Ocak 2013 Cumartesi

Beyin Sesleri



Hep en hüzünlü şeyin palyaçolar olduğunu düşündüm. Şarkılar olmalıydı oysa. Olmadı. 


Sen hiç kafasına silah dayamış bir palyaço gördün mü ? Oysa silah en çok palyaçoların kafasına yakışırdı. Beyninden rengarenk kanlar çıkacak. Etrafa yayılacak. O öyle bir cümbüş ki, o gün oradaki herkes izleyecek. Görenler bilmeyenlere anlatacak. Hiç biri görenler kadar etkilenmeyecek. Görenler anlamayanları anlamayacak. Anlamayanlar sıradan hayatlarına dönecek. Görenlerin ise hiç bir zaman sıradan olmayacak hayatları.


Bazı şeyler yanlış, bir şeyler bozuk.. Bulamıyoruz. Hiç birimiz bulamadık bugüne kadar. 


Yeri doldurulacak insan yoktur yeryüzünde. Ama yine de denir: "Yeri doldurulmaz değildi." diye. Ayşe'nin yerine Aslı'yı koyamazsın, Ali'nin yerini alamaz Veli, Ahmet'in ses tonunu Mehmet veremez, Zeynep'in güldüğü gibi gülemez Burcu ve konuşamaz hiç bir kimse Mert'in konuştuğu gibi. Onlar sadece daha az sevilenlerdir. Daha az sevilenler başka biri yerine ikame edilebilir görünenlerdir. Ve bizler bunu yanlış bilenlerdik. Kimse öğretmedi böyle olmadığını bize. Ya da biz tıkadık kulaklarımızı öğrenmeyelim diye.


İnsan olman en büyük hayvalıkları yapmanı gerektirmiyordur aslında. Ama sen yine de yaparsın.


Her satırda yeniden başlıyorum yazmaya. Allak bullak, bölük pörçük. Sarhoş değilim ama. Aslında sarhoşken yazsam çok daha eğlenceli olurum. Çünkü bazı zamanlar sadece yazmak istersin. Düşünmeden. Hiç ara vermeden. Beynin ne diyorsa ellerin onu yazmak ister. Sen onu susturursan her şey susacak. Susmasın istersin. Hiç bir şey susmasın. Dönme dolaplar dönsün, yeni şarkılar yapılsın, yeni kavgalar edilsin, yeni insanlar yetişsin... Yalan söyledim. Sen sustuğunda hepsi de seninle sussun istersin. Her şey dursun. Herkes dursun. Hiç bir şey durmaz. Sen dururken hiç bir şey durmaz. Acıtır canını. İnsansın işte bir şeylerin merkezi olmak istersin. Merkezi olduklarını görmezsin. İnsansın işte hep kötü olanı istersin. 


Şimdi ben sana diyorum ki sahip olduğun tüm güzel anıları alacağım senden, sen bana küfür etmişsin çok mu ?


En mutlu anını düşündün mü hiç ? En büyüğünü. Hemen hatırlanmıyor. Oysa mutsuz olduğundan çok daha fazla mutlu olmuşsundur hayatta. En mutsuz anının düşündüğünde o hemen belirir kafanda ama. Neden böyle? Neden en mutlu anlar kolay unutulurken en mutsuz anlar kazınır ki beynine ? Kötü olan neden bu kadar unutulmaz olur? Canını yaktım işte neden hala buradasın ? Sarhoş değilim o konuda anlaşalım. İçemiyorum zaten. Sarhoş olsam çok daha eğlenceli olurum aslında.

Zeheka bildirdi.