Bazen insanlar beklentinden farklı davrandığında çeşitli durumlar söz konusu olabilir. Bunu fark ettiğinde; bazen gülersin, bazen ağlarsın, bazen susarsın, bazen gidersin. Uzaklaşırsın bazen, bazen olduğundan daha da yakın olursun, bazen umursamaz olursun, bazen hiç bir şey olursun.
Ama söz konusu kişi sen isen:
-Allah Allah neden böyle yaptım ki?
-Vay be ben neymişim?!
-Bu da neydi ki şimdi?
-Ben mi yaptım bunu?
-Sanırım uykumu fazla alamadım.
...
Olmadığın biriymiş gibi olduğunu sanırsın ama; aslında o değilsindir.
Hayatının en büyük kandırmacası !
Yemeklerin arkamızdan ağlayacağına inandığımız için onları yemeye zorlandık.
Kandırıldık ! Duygularımızla oynandı !
Hiç bir şey yapamadığımız gibi sırf hiç ağlamayacak olan yemekler ağlamasınlar diye yedik onları.
İstemeden !
Kendi isteklerimizi gözyaşı dökeceğine inandığımız şeylere bunu yaşatmamak için yok saydık.
-Okuduğun kitap güzel mi ?
+Hayır.-Neden okuyorsun o zaman ?
+Çünkü başladım.
Başladığımız bir işi bitirmeliydik.
Sınavları kazanmalıydık.
İstemediğimiz okullarda okumalıydık.
Üzülmesin diye sevmediğimiz insanlara katlanmalıydık.
Vosvoslar bozulurdu. Sarı bir vosvosumuz olmamalıydı.
Başka insanların doğrularını, dışlanmamak için hayatımıza uygularken kişiliklerimizi öldürdüğümüzü fark etmemeliydik.
Ağlamasın diye o yemekleri yemeliydik.
Artık yemesek bunları, ha hacı ?
Zeheka balkondan bildirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder