İçim Nasıl Bir Bilsen, İçim Kıpkırmızı

Ayakları yere bastıkça mutsuzlaşan bir insan oldun.
Sahi sen ne zaman ayakları yere basar oldun ?
Ne zaman ayakların 38 numara oldu? 
İlk ne zaman topuklu ayakkabı giymeye başladın ?

Sana söylüyorum.
Her kimsen işte sen.
Her kim sense.
Sana.

Hep dağınıktın. 
Odan dağınıktı.
Kafan dağınıktı.
Duyguların darmadağınıktı.
Ne zaman toparlar oldun ?
Daha beter mi dağıtır oldun?
İçmeden sarhoş mu oldun?

Sana söylüyorum.
Her kimsen işte sen.
Her kim sense.
Sana.

Bisikletine ne oldu senin ?
Her halta çarpıp ağzını yüzünü kırdığın bisikletin nerede şimdi ?
Hangi hurdalıkta?
Hangi büyümüş çocuğun, büyümemiş çocuğa "al senin olsun" dediği yerde?
Boyamaya kalktın sen onu.
Bin bir hevesle.
Heveslerin nerede ?
Hangi çocuğun içinde?

Sana söylüyorum.
Her kimsen işte sen.
Her kim sense.
Sana.

Sahi bebeklerin nerede senin ?
Hayal dünyanda canlandırdığın karakterleri?
Beyaz atlı prensleri nerede?
Sonları nasıl bitti onların ?
Kavuştular mı birbirlerine?
Bebekleri oldu mu onlara benzeyen ?
Mutlu sonlarına ne oldu senin ?
Ne zaman vazgeçtin filmlerin mutlu sonlarına inanmaktan?

Sana söylüyorum.
Her kimsen işte sen.
Her kim sense.
Sana.

Uçurtmalarını sormuyorum bile dikkat edersen.
En çok onlar yoktur.
En çok onlar gitmişlerdir çoktan gökyüzünde bir yerlere.
Senin hiç ulaşamayacağın yerlere.
Biraz daha çocuk kalmanın bir zararı olmayacağını ne zaman anlatamadın hiç kimseye ?
Ne zaman anlamadılar seni ?

Sana söylüyorum.
Her kimsen işte sen.
Her kim sense.
Sana.

İçim nasıl bir bilsen.
İçim kıpkırmızı.
Cehennem kırmızı.
İçim su içse soğurmuş gibi. 
Su hiç keşfedilmemiş gibi.
İçim öyle karmaşık ki...
Meşhur gemici bile bu düğümü çözemezmiş gibi.

Bana söylüyorum.
Her kimsem işte ben.
Her kim bense.
Bana.