İyi ki Yaşadın Güzel İnsan!

Seni böyle sayfalarca, satırlarca yazsam hiç sıkılmam. 2 Ocak'ta da yazmıştım doğum günündü. 
"Bir gün ölürsem; öldüğüm günü değil, doğduğum günü hatırlayın." demiştin de ben ikisini de hatırlıyorum ne olacak? 


Bir sabah uyandım ve sen artık yoktun. Biliyor musun hala neden gittiğini bilmiyorum. O zaman da bilmiyordum. Sonra bilmemeye karar verdim. Hasta mıydın, kalp krizi mi geçirdin, araba mı çarptı sana, intihar mı ettin ne oldu bilmiyorum. İyi ki de bilmiyorum. Öğrenmek istemiyorum. Sen gittin biz de zamanı gelince yanına geleceğiz işte. Hep bu şekildesin aklımda, hayallerimde. Öyle söylemişlerdi o zaman salya sümük ağlarken:


-Üzülme, sen de onun yanına gideceksin bir gün, hem sarılacaksın da...

Birden ampuller yanmıştı kafamda. Seni görebilecektim, hem sarılacaktım da. Daha ileri gidip yüzüklerinden birini isteyebilirdim. Benim olabilirdi onlardan biri.  Mutlu oldum bir kaç saniye. Ama sonra yine üzüldüm. Oğullarını kıskandım Disneyland'a götürmüştün onları. İzledim hep. Hatta bir ara sunucu oğullarından birini kaybettiğini söylüyordu parkın içinde. Gülüyordun. 

"Nereye kayboldu bu?" diyordun. O kadar şanslılardı ki seninle aynı hayatı paylaştıkları için. 

Ne bileyim benim de bir şeyim olsaydın mesela, amcam olsaydın, dedem olmak için gençtin ama bir şeyim olsaydın işte, komşum olsaydın... Hala yaşıyor olsaydın... Olmaz mıydı ?

Neden gittin bilmiyorum, mutlaka haklı bir sebebin vardır. Ama keşke bizi biraz daha büyütüp gitseydin. Hepimizin içinde kocaman bir yarasın. Seni görmeden, 7'den 77'nin bütün bölümlerini izlemeden, bizim okula gelmeden neden gittin ki ?

Ben en çok seni özlüyorum çocukluğumdan kalanlar arasında. Barbie bebeklerim ve uçsuz bucaksız hayal dünyam da var ama seni daha çok özlüyorum.

İyi ki yaşadın güzel insan!

Zeheka odasından bildirdi.