Hoşça kal Kahraman

Atsushi Miyazaki;


Senin ülkende, senin taşıdığın cana olan saygının ufak bir kırıntısı dahi benim ülkemde olmadığı için üzgünüm.


Senin ülkende felaketler olduğunda çadır bekledin. Sıraya girdin. Yukarıdan çekilmiş fotoğraflarınızı gördüm. Senin ülkende insana saygı duyulduğunu, yanına benim ülkemde çekilen çadır kuyruğu fotoğrafını koyduklarında anladım. Size ait olan şeklin insanlardan oluşmuş bir sıra olduğunu da.  


Van depreminde insanlara yardım etmek, onları tedavi etmek için geldin ta oralardan. Bayram Oteli'nde kaldın. Oysa dış cephesini yenilemişlerdi üzgünüm.


Seni dış cephesi yenilendi diye çürüğü çarığı belli olmayan bina mı öldürdü, ecelin geldi de onca yolu aşıp ölmeye buralara mı geldin bilmiyorum.  Belki ikisi de.  Ama bir üçüncü var;



9 şiddetinde depremlere dayandın, bir binanız çökmedi de, yardım için geldiğin ülkemde seni ihmalden de öldürdük, üzgünüm.

Bugün aynı zamanda bizim en büyük kahramanımızın da ölüm günü. Sen de bizim bir kahramanımızsın artık. Hoş Atamızı seviyoruz diye 'putlaştırmayın!' diye azar da yemiyor değiliz aslında. Büyük ihtimalle seni de unutturmaya çalışırlar bir kaç güne. Eğer birilerinin gönlünde bir yer edinebilmişsen o birileri seni hiç unutmayacaktır. Atamızı da unutmadık geçen  73 yılda.  Kahramanlar kolay unutulmuyor. 


Hoşça kal kahraman.

Zeheka odasından bildirdi.